مقایسه رابطه نوع ساختار سازمان با چابکی سازمانی در دانشگاه بیرجند و فردوسی مشهد

چکیده: وجود تغییرات محیطی و لزوم همگام شدن با آن در سازمان های امروز، به ویژه در دانشگاه، ضرورت بهره گیری از رویکردهای جدید از جمله چابکی سازمان را افزایش داده است. نکته اساسی این است که نوع ساختار سازمانی تا چه اندازه در کاربرد این راهبردها موثر است. این پژوهش با هدف مقایسه رابطه نوع ساختار سازمان با چابکی سازمانی در دانشگاه های بیرجند و فردوسی مشهد انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر نحوه گردآوری داده ها، از نوع توصیفی-همبستگی و بر حسب هدف، یک پژوهش کاربردی محسوب می شود. کلیه کارکنان اداری دانشگاه های بیرجند و فردوسی که در سال تحصیلی 91-92 در این دانشگاه ها مشغول به کار بودند، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و براساس جدول کرجسی و مورگان، در دانشگاه بیرجند 136 نفر و در دانشگاه فردوسی 291 نفر انتخاب گردیدند. پرسشنامه چابکی سازمانی اسپایتزر (2007) به منظور سنجش چابکی و پرسشنامه نوع ساختار محترم (1390) به منظور کسب اطلاعات درباره نوع ساختار سازمان مورد استفاده قرار گرفتند و پایایی آنان با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب 77/0 و 89/0 بدست آمد. همچنین روایی پرسشنامه با استفاده از اعتبار محتوی و نظر اساتید محترم راهنما و مشاور تأیید شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون تی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج نشان داد که نوع ساختار غالب از نظر کارکنان در دانشگاه بیرجند و فردوسی تواناساز می باشد. در نهایت یافته ها نشان داد که میان نوع ساختار و چابکی سازمانی همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد، نوع ساختار سازمانی پیش بینی کننده چابکی سازمانی است و میان دو دانشگاه از نظر نوع ساختار و چابکی سازمان تفاوت معنی داری وجود دارد.